ENCYKLOPEDIA zIÓŁ ORGANIS
Piołun Bylica
Piołun (Artemisia absinthium) to gorzkie ziele występujące w Eurazji, Afryce Północnej i Ameryce Północnej. Jest wieloletnią roślina krzewiastą z rodziny astrowatych (Asteraceae). Roślina ta była stosowana terapeutycznie od czasów starożytnych. Angielska nazwa wormwood pochodzi z tradycyjnego użycia jako środka do oczyszczania organizmu ze szkodliwych organizmów.
Piołun Przeciwskazania i zagrożenia:
Ciąża i karmienie piersią:
Piołun jest prawdopodobnie niebezpieczny, gdy jest przyjmowany jest doustnie w czasie ciąży w ilościach większych niż powszechnie spotykane w żywności. Problemem jest możliwa zawartość tujonu. Tujon może wpływać na macicę i zagrażać ciąży.
Jeśli karmisz piersią, nie używaj piołunu, dopóki nie dowiesz się więcej o bezpieczeństwie.
Alergia na ambrozję i rośliny pokrewne:
Piołun może powodować reakcję alergiczną u osób wrażliwych na rodzinę Asteraceae / Compositae. Członkowie tej rodziny to ambrozja, chryzantemy, nagietki, stokrotki i wiele innych. Jeśli masz alergie, przed podjęciem piołunu sprawdź u swojego lekarza.
Rzadka dziedziczna choroba krwi zwana porfirią:
Tujon obecny w oleju piołunowym może zwiększać produkcję substancji chemicznych zwanych porfirynami. Może to pogorszyć porfirię.
Zaburzenia nerek:
Olej piołunowy może spowodować niewydolność nerek. Jeśli masz problemy z nerkami, porozmawiaj ze swoim lekarzem przed przyjmowaniem piołunu.
Zaburzenia padaczkowe, w tym padaczka:
Piołun zawiera tujon, który może powodować drgawki. Istnieje obawa, że piołun może zwiększyć prawdopodobieństwo napadów u osób, które są na nie podatne.
Piołun jest bezpieczny, gdy jest przyjmowany jest doustnie w ilościach powszechnie występujących w żywności i napojach, w tym gorzkich i wermutach, o ile produkty te nie zawierają tujonu. Jest bezpieczny po nałożeniu na skórę jako maść. Piołun, który zawiera tujony, może być niebezpieczny, gdy jest przyjmowany doustnie lub stosowany na skórę. Tujon przyjmowany doustnie może powodować drgawki, rozpad mięśni (rabdomioliza), niewydolność nerek, niepokój ruchowy, trudności ze snem, koszmary senne, wymioty, skurcze żołądka, zawroty głowy, drżenia, zmiany częstości akcji serca, zatrzymanie moczu, pragnienie, drętwienie rąk i nóg , paraliż i śmierć. Piołun stosowany na skórę może powodować poważne zaczerwienienie i pieczenie skóry.
Działanie – ciekawostki
Malaria
Malaria jest chorobą zakaźną wywoływaną przez pierwotniaki pasożytnicze, które są przenoszone przez ukąszenie zarażonej samicy komara. Ta poważna choroba ma wysoką śmiertelność, ponieważ atakuje ludzkie krwinki czerwone, a zwłaszcza, gdy nie jest kontrolowana.
Artemizyna, znana również w medycynie chińskiej jako qinghaosu, jest wyciągiem pochodzącym ze słodkiego piołunu. Od wieków medycyna chińska wykorzystuje swoje silne działanie przeciwko malarii i jest obecnie najskuteczniejszym sposobem leczenia malarii. Jego unikalne właściwości oczyszczają pierwotniaki z krwi.
Jak dotąd Światowa Organizacja Zdrowia zaleca leki na bazie artemizyny do szybkiego leczenia tej śmiertelnej choroby.
SIBO
SIBO, czyli przerost bakterii w jelicie cienkim, które pochodzą z jelita grubego i mogą powodować biegunkę, zaparcia, skurcze brzucha i nadmiar gazu.
SIBO jest czynnikiem sprawczym choroby wątroby i należy go natychmiast leczyć. Konwencjonalne podejście do SIBO obejmuje stosowanie leków antybiotykowych, takich jak ryfampina, wankomycyna, metronidazol i neomycyna. Jednak antybiotyki mają swoje własne skutki uboczne – korzyści są krótkotrwałe i mogą wyeliminować dobre bakterie potrzebne do integralności jelit.
Ostatnie badania sugerują, że terapie ziołowe z użyciem piołunu mogą zniszczyć SIBO w sposób podobny do antybiotyków. Jest to szczególnie korzystne dla pacjentów z SIBO, którzy nie reagują już na antybiotyki, lub potrzebują alternatywnej terapii, aby umożliwić zdrowe ponowne zasiedlenie jelit bakteriami probiotycznymi.
Zaburzenia układu nerwowego
Piołun ma łagodny efekt narkotyczny, który może być stosowany w łagodzeniu epilepsji, drgawek i ataków histeryzmu. Piołun jest również pomocny w łagodzeniu objawów stresu i niepokoju, a także bólu, który ma pochodzenie nerwowo-mięśniowe (przyczyna związana z nerwami).
Stymuluje apetyt
Tradycyjnie stosuje się go jako środek wzmacniający pobudzenie apetytu. Sugerowana ilość w celu zwiększenia apetytu wynosi od 10 do 20 kropli olejku piołunowego wprowadzonego do szklanki wody i spożywanego 15 minut przed każdym posiłkiem.
Tonik piołunowy wzmacnia trawienie i poprawia wchłanianie składników odżywczych w organizmie. Ta właściwość piołunu jest szczególnie korzystna dla osób, które nie radzą sobie z jadłowstrętem o podłożu psychicznym.
Szerokie spektrum właściwości przeciwbakteryjnych
Journal of Agricultural and Food Chemistry stwierdził, że piołun ma silną aktywność przeciwdrobnoustrojową przeciwko kilku typom bakterii, w tym E. coli i salmonelli.
Salmonella powoduje rocznie około 1 miliona chorób przenoszonych drogą pokarmową w samych Stanach Zjednoczonych, z około 19 000 hospitalizacji i ponad 300 rocznych odnotowanych zgonów. Z drugiej strony bakterie E. coli powodują wiele problemów ze zdrowiem układu pokarmowego i moczowego, a także zapalenie płuc.
Piołun to naturalny antybiotyk, który chroni przed bakteriami tego typu. Mieszanka łusek piołunu, goździka i czarnego orzecha może potroić działanie antybakteryjne i zapobiec osiągnięciu przez te choroby krytycznych etapów.
Szerokie spektrum właściwości przeciwgrzybiczych
Piołun może eliminować grzyby tak samo, jak może zabijać bakterie. Skutecznie hamuje wzrost wielu grzybów, w tym Candida albicans, który jest szczególnie trudny w leczeniu i jest najczęstszym rodzajem zakażenia drożdżakami, które mogą wpływać na jelita i pochwę. W rzeczywistości piołun był używany jako odwieczne lekarstwo na infekcje grzybowe na długo przed medycyną konwencjonalną.
- Składniki chemiczne
Liście piołunu zawierają gorzkie glikozydy m.in. absyntynę, anabsyntynę i artabsynę; związki kumarynowe: izofraksydynę, skopolinę, kalikantozyd oraz olejek lotny zawierający głównie tujon, a ponadto w roślinie występują tujol, kandinen, azulen, felandren, chamazulen, cyneol; garbniki; żywice, kwasy organiczne; a w kwiatach flawonoid – artemityna.
Właściwości piołunu
- Wspomaga trawienie
- Reguluje ruchy perystaltyczne jelit
- Pozytywnie wpływa na funkcjonowanie wątroby i dróg żółciowych
- Podnosi apetyt
- Wspiera organizm w zwalczaniu grzybów, pasożytów i robaków
Napar z piołunu – zastosowanie
Odwar z ziela można także stosować zewnętrznie przy zwalczaniu pasożytów skóry (wszy, świerzbowce), gdyż działa na nie toksycznie, w tym celu stosowano też gotowe preparaty zawierające piołun oraz przy owrzodzeniach i ranach. Stosowany w postaci naparu jako lewatywa zwalcza owsicę, i glistnicę. Napary z ziela dodawano do kąpieli przy chorobach reumatycznych. Napar z piołunu (mimo że nie zawiera saponin), stosunkowo szybko zmywa tłuszcz, smar i olej z rąk.
Piołun – działanie toksyczne
Piołun działa trująco na człowieka oraz konie, bydło i owce.
Toksyczny jest głównie tujon, w mniejszym stopniu inne składniki oleju eterycznego i glikozydy. Tujon wzmaga czynność kory mózgowej, powoduje niepokój ruchowy i podniecenie psychiczne, mogące prowadzić do psychoz; nadto izomer tujonu – absyntol działa silnie drażniąco. Piołun spożyty działa głównie na układ nerwowy, w mniejszym stopniu ciśnienie krwi.
Ostre zatrucia u człowieka charakteryzują drgawki pochodzenia korowego. Izomer tujonu – absyntol powoduje drgawki i utratę przytomności, a także działa silnie drażniąco. Niegdyś częste przewlekłe zatrucia u człowieka wywołane głównie spożywaniem, zawierających dodatek piołunu, nalewek alkoholowych i wermutów, zwano ją absyntyzmem, charakteryzować go miały: zaburzenia psychiatryczne i neurologiczne, w tym napady drgawek.
Piołun – dawkowanie
Odpowiednia dawka piołunu zależy od kilku czynników, takich jak wiek użytkownika, stan zdrowia i kilka innych warunków. W tej chwili nie ma wystarczającej ilości informacji naukowych, aby określić odpowiedni zakres dawek piołunu. Należy pamiętać, że produkty naturalne nie zawsze muszą być bezpieczne, a dawki mogą być ważne. Pamiętaj, aby przestrzegać odpowiednich wskazówek na etykietach produktów i skonsultować się z farmaceutą lub lekarzem lub innym pracownikiem służby zdrowia przed użyciem.